25 Nisan 2010 Pazar

Başladığım yerde miyim?


Başladığım yerde miyim?
Sen yokluğunla ve bıraktığın ızdırabınla şehrimdeyken, ben bir gün gelecek ihtimalini taşıyan, çürümeye yüz tutmuş bedenimle bıraktığın şehrindeyim.
Bu şehirde yaşamak nasıl bir duygudur bilemezsin Sen. Her sokak başı Sen, her sokak sonu sensizlik.
Birlikte girdiğimiz her sokağın sonunda tek başına kalabalığa karışmak ne demek bilemezsin.
Gecenin bir vakti şaha kalkmış kâbuslarımı üzerime gelirken görmek ve hayali bir gölgenin karşısında sırf sen değdin diye bir yastığa sarılmak. Dua niyetine adını sayıklamak. Ne demek bilir misin?
Başladığım yerde miyim?
Yanaklarında biriken tuzlu su göğsümden aşağıya doğru aktığında, kanayan hücrelerimin sızısını dindirme isteği çaresizliğimin son evresiydi. Kimin için ağladığı önemli miydi? Ya da ne için. Tanrım, ne büyük acizlik bir başkasına yakılan ağıttan kendine pay çıkarmak.
Sonra düşünüyorum sessizce ve biraz kendime ihanet edercesine; hayata mı geç kalmıştım yoksa seni yaşamaya mı?
Verilen her iki savaşta da mağlup gelmek; hem sana hem kendime.
Başladığım yerde miyim?
Her şeyimi kaybettim. Bir tek içimdeki seni kaybetmedim.
Başladığım yer Sensin.
Sendeyim.

Meral Güler

3 yorum:

  1. Yazımda kullandığım fotoğraf Jane Keats aittir.

    YanıtlaSil
  2. Cano yüreciğine sağlıkkk, yine akmış gitmiş duygular kelimeler olup.. Çok beğendim.. =)

    YanıtlaSil
  3. yoruma gerek var mı????

    YanıtlaSil